در ماتم هجر دوست

مپرس ز دل خونم اي دوست،كه ماتم دارد *

دلم ز هجر روي كسي شكوه غم دارد

«ستاره اي بدرخشيد و ماه مجلس شد» *

مه وجود ما ستاره كم دارد

ز دوست نقش خاطره ماند و ز يار يادگار *

كه اين دولت عشق را نه حاتم دارد

بيا به خلوت عشاق دمي بياساييم *

نشنيده اي كه عاشق دل همچو يم دارد؟

غم فراق دوست گرچه باشد سخت ولي *

 انتظار و وصالش دو لطف توأم دارد

ز روح قدسي ات اي دوست خواهشي دارم من *

بخواه ز حضرت دوست كه مرا محترم دارد

به عشاق جهان برگو عاشقي را ز سر گيريد *

اگرچه كليد دل ما را آن صنم دارد

ساقيا بده جامي زان شراب ناب ازل *

كه دلم ميل شراب و قدح و جام جم دارد

مهراس ز اتهام رقيبان كه دم بسي زده اند *

بساز و بناز به عشق من كه فخر بر عالم دارد

مده اميد خود از كف كه اين نه رسم عشاق است *

مترس از شب يلدا كه صبحدم دارد

«نه هر درخت تحمل كند جفاي خزان *

غلام همت سروم كه اين قدم دارد»

مسيحا نفسي ميجوي از براي باقي عمر *

كه دل مرده ما نياز دم دارد

گر به كمين دل ما هزار زيبا روست *

كه به جز نگار ما ره در اين حرم دارد؟

خون همي بارد ز دو چشم خونبار «انتظار» *

مپرس ز دل خونم اي دوست ، كه ماتم دارد

تاريخ سرايش:89/10/7